Azyl, to nowe wydawnictwo, które powstało, aby wydać tą
właśnie książkę. Fakt ten mnie zafascynował i zaskoczył. Nabrałam ogromnej
ochoty na poznanie „Kakrachana”, wydawnictwo
zaufało autorowi, który chcąc pozostać anonimowy, pisze pod pseudonimem.
Wydawnictwo uwierzyło w sukces jego talentu a ja uległam czarowi dążenia do
osiągnięcia wyznaczonego celu i spełniania marzeń.
Nie ukrywam, że z wielkimi oczekiwaniami otworzyłam książkę.
Bałam się, że nie sprosta moim wymogom, ale jaki był mój szok, kiedy tak
podstępnie mnie omotała.
„Kakrachan” to historia opowiadająca życie Dalemy. Dziewczyna
ma siedemnaście lat, właściwie cykli, gdyż taką miarą liczą upływający czas .
Mieszka z rodzicami w Supali, jest to jedna z koloni Atlantydy. Dalema
rozpoczyna naukę w Ilumenie. Szkoła jest przepustką do spełnienia jej marzeń-
pragnie wziąć udział w wyborze. Dzięki zajęciom szkolnym ma okazję być bliżej
Zamira, którego darzy wieloletnim uczuciem. Zajęcia szkolne są lekkim szokiem,
ponieważ nie zawsze są prowadzone tak jak powinny. Dalema buntuję się
okrucieństwu, a to stwarza nowy problem. Ma zostać jedną z Widzących Prawdę,
lecz wtedy jej marzenie się nie spełni.
Bohaterka jest żądna wiedzy. Z początku trochę mnie
irytowała, była wystraszona i jąkała się, lecz z biegiem wydarzeń zaczęła
dorastać. Nabrała pewności siebie i odwagi, co mi zaimponowało. Potrafiła
stanąć w obronie swojego zdania i choć często na tym traciła mówiła to, co
myśli. Jej niewyparzony język, kilka razy ściągnął na nią kłopoty, ale i uznanie
Namiestnika. Dalema należy do bohaterów, których nie sposób nie lubić, z
przyjemnością poznawałam jej dalsze przygody. Kiedy odkryła, że Zamir należy do
Podziemia, zaczęła silnie dążyć do poznania prawdy. Chłopak jest bardzo tajemniczy
i mam nadzieję, że w przyszłości poznamy go lepiej.
Początek książki, jest troszkę dezorientujący. Trzecioosobowy narrator skacze między Dalemą,
innymi koloniami oraz wspominkami z przeszłości, przez co nie mogłam się
skupić. Tylko to mi się nie podobało. Kiedy już całkowicie oddałam się lekturze
nie mogłam się dosłownie oderwać. Książka wygląda na niepozorną, lecz taka nie
jest. Prawie 600 stron i to drobnego druku, świetnie się sprawdza na kilka dni.
Język jest prosty a opisy niezwykle barwne, dzięki czemu czyta się szybko i przyjemnie.
„Kakrachan” okazał się książką wartą przeczytani i godną
polecenia. Całość jest owiana tajemnicą, a czytelnik momentami pragnie bardziej
od bohaterów poznać odpowiedzi. Temat jest oryginalny i niepowtarzalny, wiec
jeśli macie ochotę na coś nowego, to ta książka wam to zapewni. Znajdziecie w niej to co najlepsze, intrygę, tajemnicę
i miłość a całości dopełniają bohaterowie z silnymi charakterami. Po zakończeniu
„Kakrachana” nie pozostało mi nic innego, jak wyczekiwać tomu II.
Polecam szczerze zafascynowaną, tym olśniewającym debiutem 5-/6
dziękuję :
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz