"Dziewczyna o kruchym sercu" Elżbieta Rodzeń- recenzja

W klasie Janka pojawia się Ula, która dotąd uczyła się w domu. Jest to klasa maturalna, a dziewczyna ma kłopoty z matematyką. Janek postanawia jej pomóc i wkupić się w jej łaski. Musi wypełnić zadanie, tym bardziej, że Ulka jest chora i Janek ma ograniczony czas.

6 powodów, dla których kocham „Dziewczynę o kruchym sercu”.

1.Podobieństwo! Tak, dobrze widzicie. Po raz pierwszy zachwycam się tym, że książka jest podobna do innej. Już od pierwszych stron ta historia była zbliżona do dobrze mi już znanej, a w wspomnienie tego tytułu potwierdziło moje domysły. Podobieństwo to podoba mi się, bo cała historia jest o wile bardziej rozwinięta i szczegółowa.

2.Niespodzianka!  Książka pomimo niezbyt oryginalnej fabuły i tak jest oryginalna! Sprzeczność? Być może, jednak zadanie Janka oraz istotna rola wiary wpływają wyjątkowo na odbiór tej historii. Szczerze przyznaje, że nie spodziewałam się takiej niespodzianki i początkowo nie brałam pod uwagę takiego obrotu spraw. Autorka bardzo oszczędnie dawkowała informację związane z zadaniem Janka i z tego powodu czułam napięcie.

3.Bohaterowie! O nich można by mówić bardzo długo. Ulka jest dziewczyną pełną sprzeczności. Jest nieuleczalnie chora i nie jest to spoiler z mojej strony, informacja ta zostaje ujawniona już na pierwszych stronach. Dziewczyna jest wybuchowa i sarkastyczna. Nie pozwala się nikomu do siebie zbliżyć, lecz to choroba tak na nią wpłynęła. Obserwując jej drogę, byłam pełna podziwu dla tej dziewczyny. Każdy z bohaterów jest unikatowy i zapada w pamięci. Janek, który nie potrafi sprzeciwić się ojcu, który nawiasem mówiąc jest bardzo wkurzający, zachowuję się jak normalny nastolatek, lecz nie jest taki zwyczajny. Ma wielkie serce. To, jak zachowuję się przy Ulce i do jakich wyrzeczeń jest zdolny, zdumiewa. Ma dopiero dziewiętnaście lat, lecz ta sytuacją zmusiła go do szybszego dorośnięcia i zostanie mężczyzną. Cieszę się, że Pani Rodzeń nie przesadziła i ich relacja wypadła naturalnie. W książce można znaleźć znacznie więcej postaci, które skupiają na sobie uwagę, a to jest bardzo ważne, bo czytając nie zaznałam nudy i nie miło znaczenia, co robił Janek i z kim akurat przebywał.

   

4.Styl pisania i narracja! Narracja jest prowadzona z perspektywy Janka i już od pierwszych stron byłam tym zachwycona. Możliwość poznania jego myśli, obaw i uczuć było fascynującym przeżyciem. Pani Elżbieta Rodzeń ma bardzo dobry styl. Widać to w plastycznych opisach i rozmowach, którym nie brak pazura. W książce zostają poruszone tematy, do których wymagana jest fachowa wiedza i z łatwością spostrzegłam ile pracy zostało włożone, by tę zagadnienia były wyjaśnione rzetelnie i zrozumiale.

5.Akcja! Janek i Ulka spotykają się przez niemal rok. Każdy dzień jest opatrzony datą, dzięki czemu miałam świadomość upływu czasu, jednak wydarzenia toczą się bardzo płynnie. Bohaterowie wiele czasu spędzają w szkolę, a mimo to nie było dwóch takich samych scen. Nie wiem jak udało się to autorce, ale każde zdarzenie w tej książce jest ciekawe i absorbujące. Nie ma zbędnych opisów i nieustannie coś się dzieję. Czytałam z zapartym tchem i nie jest to przesadą z mojej strony.

6.Emocje! Och, od nich książka aż wrze. Złość była tak intensywna, że dostawałam rumieńców na twarzy. Ojciec Janka jak nikt inny potrafił mnie rozwścieczyć, tylko jednym słowem. Jednak to sytuacja Uli wpłynęła na mnie bardzo mocno. To, że ją podziwiam jest oczywiste, lecz oglądanie postępów jej choroby maltretowało moje serce przez większą część książki. Nie pamiętam, kiedy ostatnio płakałam przy jakieś książce. Czytając „Dziewczynę o kruchym sercu” byłam twarda i trzymałam się dzielnie, aż do momentu, kiedy tych wszystkich intensywnych doznań było zbyt wiele. Ostatecznie pękłam i wylałam morze łez. Mimo tego załamania, książka nie jest zwykłym wyciskaczem, ponieważ radość również jest obecna, a niektóre sceny wywołują uśmiech na twarzy czytelnika. Pierwsze pieszczoty między bohaterami były tak doskonale przedstawione, że wzdychałam urzeczona. Historia Ulki i Janka wyzwala emocję, których się nie spodziewamy.

„Dziewczyna o kruchym sercu” to powieść wielowymiarowa, która dotyka wszystkich aspektów życia. Jest odbiciem ludzkiej egzystencji, od życia po śmierć. Chwyta za serce i bezwzględnie miażdży, a kiedy uda się je złożyć w całość, jest inne, lepsze. Powieść piękna i wartościowa, którą szczerze polecam. 6-/6

Dziękuję!

Książa dostępna TU!