"Życie i śmierć" Stephenie Meyer- hit czy kicz? recenzja

Z okazji 10 rocznicy wydania „Zmierzchu” Pani Stephanie Meyer  postanowiła zrobić niespodziankę fanom i napisała kolejną książkę z wampirami w roli głównej, czyli „Życie i śmierć. Zmierzch opowiedziany na nowo”.  

O czym jest „Zmierzch” już chyba wszyscy wiedzą. Jeśli ktoś nie czytał książki, z pewnością widział film, a jeśli nie miał nigdy do czynienia z twórczością Pani Meyer powinien nadrobić zaległości, bądź przeczytać tylko nowe wydanie.

Wiedziałam, że jest to inna wersja „Zmierzchu” gdzie głównym bohaterem nie jest dziewczyna a chłopak o imieniu Beaufort Swan w skrócie Beau, a zamiast Edwarda mamy wampirzyce Edythe, określaną mianem wampirki, co niezwykle mnie irytowało.  Pomimo, że wiedziałam, czego mogę się spodziewać, to byłam zdumiona, że okazała się tą samą książką, w której się zakochałam lata temu.  „Zmierzch” przeczytałam wielokrotnie i znam najmniejsze szczegóły, dlatego tak ciężko było mi się przestawić, tym bardziej, że większość postaci przeszła zmianę płci, do tego doszły dziwne imiona i miałam w głowie zamęt.

Pierwsze 150 stron, było nudne i nic się nie działo, dopiero później akcja nabrała rozpędu i pojawiło się więcej zmian, co o wiele bardziej mi odpowiadało. Z pewnością styl autorki uległ znacznej poprawie i jest to wyczuwalne, lecz nadal nie mogę przeboleć, kopiowania tych samych scen i rozmów. Przecież miała tyle opcji do zrealizowania. Mogła napisać opowiadanie o dalszych losach bohaterów, bądź zgłębić historie Renesmee. Mam wrażenie, że autorka nie ma pomysłu na dalsze książki, co mnie smuci, bo „Intruz” był wyjątkową powieścią.

Belli wiele można było zarzucić. Słaba, wiecznie trzeba byłą ją ratować, czy choćby brak koordynacji. Tylko dziewczynie można było to wybaczyć, u chłopców nie wszystko uchodzi płazem. Wyobraźcie sobie Beau mdlejącego na biologii, bądź potykającego się o własne nogi. Jego omdlenia sprawiały, że bezradnie rozkładałam ręce i wzdychałam zrezygnowana. Początkowo myślałam, że nie zniosę więcej jego mdłej osoby, lecz pod koniec nawet go polubiłam i myślę, że wpłynęło no to zakończenie, które różni się całkowicie od zmierzchowego. 

Moja przygoda ze „Zmierzchem” zmieniła diametralnie moje życie. Od tamtej pory nałogowo pochłaniam książki i im więcej ich czytam, tym „Zmierzch” wydaje mi się mniej pociągający. Nadal mam do niego sentyment i w przyszłości z pewnością do niego wrócę, lecz „Życie i śmierć” moim zdanie jest pisane na siłę. Wydanie jest piękne i w cenie ma się praktycznie dwie książki, dlatego jeśli ktoś ma ochotę na tę historię to warto kupić. Ja jestem rozczarowana i momentami zniesmaczona, ponieważ mogło pojawić się więcej zmian. Gdyby Beau był bardziej barwną i zdecydowaną osobą z pewnością książka wypadłaby lepiej. Powieść skierowana w szczególności do miłośników serii „Zmierzch”.

3-/6